گاه-نوشت-های یک مسافر

بگم چند بار متنم رو نوشتم و پاک کردم؟! نوشتن رو یادم رفته! چی شدم من؟! تنبل شدم؟!

اوائل شروع کارم (بهار و تابستون 93) واسه همه کارام برنامه ریزی داشتم، آغاز هر هفته می­دونستم چه لباسی رو چه روزی بپوشم و برم سرکار، قبل رفتن خیلی کم پیش می­اومد بدون ادکلن یا اسپریی از خونه بزنم بیرون، لباسام رو به موقع و توی زمان­های از قبل تعیین شده می­شستم، صورتم رو در روزای معینی اصلاح می­کردم، کفشام همیشه واکس زده بود. هر روز صبح حتی اون موقع­ها که مجبور بودم 5:15 صبح بیدار بشم شسته رفته و به قول معروف میزامپلی! می­کردم و از خونه می­زدم بیرون ولی الان! الان از خواب بلند می­شم و بلافاصله لباسام رو می­پوشم و میام بیرون! کفشام ممکنه ماه­ها رنگ واکس به خودشون نبینن! این هفته از 6 روزی که رفتم سرکار 5 روزش لباسم تکراری بود! روغن نارگیلی که واسه موهام خریده بودم رو حدود یک ساله مصرف نکردم!

مُسَلَّمه همچین آدمی دستش به نوشتن هم نمی­ره دیگه. خیلی اتفاقا رخ دادن این مدت و ثبت نشدن. تماس ی دوست قدیمی، فوت باباحَجی (پدربزرگم)، سفرای مشهد و خواستگاری­ها، باشگاه رفتن من، اتفاقات اداره و ...

امروز جمعه سومین باری بود که دوست داشتم برم بیرون و واسه خودم بگردم ولی مثل دو دفعه قبل نرفتم! پارسال که "مهتاب" به تهران رفت و آمد داشت، باهم بیرون می­رفتیم، هیچ­جایی هم که نمی­رفتیم من می­رفتم خوابگاهشون و باهم می­رفتیم تا بازار محله نزدیکشون و بعضا بدون خرید برمی­گشتیم و باز می­گشتم خونه­مون. (چقدر از افعال تکراری استفاده کردم ولی حتی حِسِّ ویرایش رو هم ندارم)

از "مهتاب" گفتم، دفعه قبل که می­خواست بیاد تهران نیتش انصراف از دکتری بود! انصراف از چیزی که درش تا 2ترم اول بهترین بود: معدل عالی، گرفتن نمره زبان و قبولی در امتحان جامع با نمره خوب. همون اول که قبول شد، یکی گفت که چرا تهران؟ و فردوسی نه؟! می­گفت چون متاهله بعدا به مشکل برمی­خوره! چون رتبه خوبی هم کسب کرده و خوشحال هم بود چیزی بهش نگفتم. "مهتاب" همیشه دوست داشت با دور بودن از خانواده، زندگی مستقل رو تجربه کنه ولی مامان نظرشون متفاوت بود و شاید دلیل انتخاب پایین­تر فردوسی هم بخاطر همین موضوع بوده. چند وقتی بود که انصراف حرف زده می­شد، بهش می­گفتم این فکر رو از سرش بندازه بیرون، حتی تلاش کردم تا با استفاده از روابط پایان نامه­ش رو در یکی از مراکز مرتبط دولتی انجام بده ولی یک موردش نشد بقیه رو هم خودش نخواست. "مریم" اون اواخر توی تماسی که باهَم داشتیم گفته بود که دیگه به "مهتاب" چیزی نگم! خلاصه با "حامد" آقا اومدن تهران و خونه من، شبِ رفتن به دانشگاه ی بار دیگه تلاش کردم که منصرفش کنم از انصرافش! تا اون شب نظر "حامد" آقا رو نمی­دونستم که چیه ولی وقتی بحث رو شروع کردم دیدم "حامد" آقا هم نظرش عدم انصرافه. اون شب اگه بحث رو از یک مقداری بیش­تر پیش می­بردیم احتمال گریه "مهتاب" بود چون دیگه آخراش داشت با بغض حرف می­زد؛ ولی خوب بود! چون قرار شد بره و صحبت کنه تا اگه بشه کار پایان نامه­ش رو توی مشهد زیر نظر یکی از اساتید فردوسی انجام بده.

خدا رو شکر موافقت اولیه رو گرفت و چندیست که داره پروپوزالش رو می­نویسه تا بفرسته برای استادش در تهران تا در صورت مقبولیت استاد و دانشگاه کارش رو رسما شروع کنه.

در آخرین سفرم به مشهد، "مهتاب" گفت که دوستش "الهام.ک"^* از استرالیا برگشته و هیئت علمی فردوسی شده.

پ. نوشت: "الهام.ک" کارشناسی با "مهتاب" بود، اول رشته­ش ی چی دیگه بوده ولی انصراف داده بوده و اومده رشته "مهتاب". پایان نامه کارشناسی رو باهم گرفته بودن و انجام دادن، توی دفاع هم قسمت اول رو ایشون و قسمت آخر رو "مهتاب" ارائه داده بودن. ارشدش رو نانو پژوهشگاه نمی­دونم چی چیه تهران قبول شد بعدشم برای ادامه تحصیل رفت استرالیا.