ویژگی های شخصیتی

شخصیت های مطیع برای رسیدن به هدف هایشان؛ معمولاً بر دیگران؛ مخصوصاً والدین تکیه می کنند. آنها اغلب به گونه ای رفتار می کنند که دیگران آن را جالب یا دلنشین می یابند. برای مثال آنها ممکن است به صورتی غیرعادی؛ با ملاحظه؛ سپاسگزار؛ پذیرا؛ همدرد؛ و حساس نسبت به نیازهای دیگران به نظر برسند. افراد مهرطلب دوست دارند طبق آرمان ها و انتظارهای دیگران رفتار کنند و آنها به صورتی عمل می کنند که دیگران آن رفتارها را فداکارانه و سخاوتمندانه می دانند. شخصیت های مطیع؛ آشتی طلب هستند و امیال خود را تابع امیال دیگران قرار می دهند. آنها مایل به پذیرفتن تقصیر و تسلیم شدن هستند. هرگز جسور؛ انتقادگر یا پرتوقع نیستند.
آنها هر کاری را که موقعیت بطلبد؛ به صورتی تعبیر می کنند که آن را برای بدست آوردن محبت؛ تأیید و عشق انجام می دهند. نگرش آنها نسبت به خودشان؛ همواره نگرشی حاکی از درماندگی و ضعف است.
هورنای اظهار داشت که افراد مطیع میگویند: ((به من نگاه کن. چنان ضعیف و درمانده ام که باید از من دفاع کنی و مرا دوست بداری)). در نتیجه؛ آنها دیگران را برتر می دانند؛ و حتی در موقعیت هایی که به ویژه باکفایت هستند؛ خود را حقیر می شمارند. از آنجایی که امنیت اشخاص مطیع؛ به نگرش ها و رفتار دیگران نسبت به آنها بستگی دارد؛ بیش از اندازه به دیگران وابسته می شوند و به تأیید و اطمینان دهی دائمی نیاز دارند. هرنوع نشانه طرد؛ چه واقعی باشد و چه خیالی؛ برای آنها وحشتناک است و به افزایش تلاش برای به دست آوردن مجدد محبت از شخصی که معتقدند آنها را طرد کرده است؛ منجر می شود. منبع این رفتارها؛ خصومت سرکوب شدهء شخص است.
برعکس آنچه که رفتارها و نگرش های آنها نشان می دهد؛ مایل به کنترل؛ بهره کشی؛ و اعمال نفوذ دیگران هستند.