تو!

پ.نوشت 1: دیگه هفته و روزای آخر بود که خوابگاه می­رفتم، طبقِ روالِ قبل، کَلاک از سرویس­های اداره پیاده شدم و رفتم از یه سوپری یه بستنی کیلوئیِ سنتی گرفتم و گذاشتمش توی کیفم و از روی پل عابر رفتم اونورِ اتوبان که دوباره با دادن 350-500 تومان یه تکه از همون مسیر رو برگردم و برم خوابگاه (خوابگاه و دانشکده نزدیکای ایستگاه مترو اتمسفر و کنارِ اتوبانِ تهران-کرج بود و اتوبوسای اداره به­دلیلِ این­که اونجا ایستگاه ندارن و کنار اتوبان هم نمیشه!، وای­نمیستادن! البته اوائل 5،6 باری نگه داشتن ) ساعت 17 گذشته بود که رسیدم به خوابگاه، چون تنها بودم توی واحدم، درِ واحد بغلی که دوستام اونجا بودن رو زدم "محمد.س" در رو باز کرد ازش پرسیدم "مسعود.پ" از سرِ کار اومده؟ گفت آره ولی یه چند دقیقه­ای هست خوابیده! هوا گرم بود و می­خواستم بستنی رو همون­جا بزنیم زمین! نشد! بستنی رو درآوردم و دادم بهش گفتم این­جا باشه بعدا می­خوریمش...روزها گذشت و گذشت و گذشت و در گذر همین روزه ها منم نصفِ وقتم رو واحد اونا بودم ولی اسمی از بستنی نمی­آوردم! خلاصه این بستنیِ قصه ما خورده نشد! من که رفتم، "محمد.س" هم برگشت شیراز و ...هنوزم معلوم نیست "مسعود.پ" بستنیه رو خورد یا نه! یه سر باید برم خوابگاه! (روز دفاع دیگه نرفتم بالا)

پ.نوشت 2: خودش وبلاگ داره و شعر­هاش رو می­نویسه...حدس زدم که شاید منظورش از این همه آدمی وبلاگ داشتن! یکی خودش بوده! گفتم خب من استعداد و ذوق ادبی ندارم که شعر بگم! اون هم تنها باعث نشد، قبلش هم 2،3 تا وبلاگ رو گاه گاهی پیگیری می­کردم. ازم پرسید کی هست حالا؟ گفتم که گفته به کسی نگم! گفت: چی هم هست حالا مگه؟! ایـــــــــــــش!!!